Schieten, raften, kaaimannen vangen en eten enz!

Schieten, raften, kaaimannen vangen en eten, en veel meer!

Na mijn grote verjaardagsfeest was de laatste week aangebroken. In het weekend hebben we vooral veel salsa gedanst en zijn we op stap geweest. Zondag was het natuurlijk weer tijd om naar ’t Vat te gaan om voetballen te kijken. Wat een feest weer! Op maandag hadden we ons al heel lang verheugd, omdat we op stage Keti Koti zouden gaan vieren en we naar een groot festival zouden gaan. De viering op stage was bijzonder om mee te maken. De kinderen waren erg blij ons weer te zien. Er waren allemaal kraampjes waar de kinderen eten en drinken konden kopen. Als er in Suriname feest is gaat dit altijd gepaard met veel eten en drinken. Het festival lustig was erg leuk. De locatie mocht er ook wezen, het was namelijk bij een aangelegd strand.

Dinsdag 1 juli, dag van afschaffing van de slavernij. Een groot feest natuurlijk! We hadden gehoord dat het te doen was bij de Palmentuin, het Onafhankelijkheidsplein en de waterkant. Dus gingen we op pad en kwamen er al snel achter dat wij er iets totaal anders bij voor hadden gesteld. Het was wel leuk om te zien. In de Palmentuin en langs de waterkant stonden allemaal kraampjes. Vooral Pangi’s werden veel verkocht. Uiteindelijk zijn we gezellig iets gaan eten bij JiJi’s aan de waterkant. De gerechten die we wilden hebben, konden we niet krijgen omdat het brood op was.. een beetje jammer. De korting maakt het dan weer een beetje goed. Geert had iets op zijn bord liggen en wist niet wat het was. Hij besloot een grote hap te nemen. Het bleek een zeer pittige peper te zijn, die de mensen hier zelfs niet eten. Hij wist niet meer hoe hij het had en vroeg om water. De bediener vroeg wat er was gebeurd en zei: ‘Ja, maar dat moet je ook helemaal niet eten.’ Tja.. ik zou ook alles eten wat op mijn bord ligt.

Woensdag was het tijd voor onze laatste trip hier in Su. Deze keer was Apiapaati aan de beurt. Na een autorit van 4 uur en een bootrit van 4 uur kwamen we aan op het eiland Apiapaati. Het eiland was van de familie van onze gids en dus was hij ook de enige die deze trip organiseerde. Het was al laat toen we aankwamen en dus gingen we ons settelen en de hangmatten ophangen. Michèlle en ik lagen al lekker in de hangmat, toen ook Geert dacht: ‘Laat ik eens in de hangmat hangmatteren.’ Hij sprong in de hangmat met als gevolg dat hij er ook weer kei hard uit viel! Je kan je vast en zeker voorstellen dat we erg hebben moeten lachen. Na een heerlijke maaltijd ben ik al vroeg gaan slapen. De volgende dag zijn we naar het dorpje gegaan vlak bij Apiapaati. We zouden de eerste stappen van het bakken van cassavebrood gaan doen en een wandeling maken naar de Ananasberg. Eerst zijn we cassave uit de grond gaan halen. Daarna moesten we de cassave schillen. Nu was het tijd voor onze jungletocht richting de Ananasberg. Deze berg wordt zo genoemd omdat er allemaal ananassen op de berg groeien. De wandeling viel erg mee. Eenmaal boven aangekomen konden we genieten van het heerlijke uitzicht. Onze gids had zijn geweer meegenomen en dus gingen we deze even testen. Na wat instructies was ik aan de beurt. Het geweer schoot met zo’n klap terug dat ik er erg van schrok. De rest lag in een deuk vanwege mijn reactie. De wandeling terug verliep soepel. Terug aangekomen in het dorpje moesten we verder gaan met de cassave. Nu moesten we de cassave gaan raspen. Poe, wat een werk! Met bloed, zweet en tranen zullen we maar zeggen.. Toen we eindelijk klaar waren met het raspen was het tijd voor verkoeling. Onze gids had achter de boot een band geplaatst. Drie mensen konden er tegelijk op. De uitdaging was natuurlijk om niet te vallen, maar toch gekke dingen te doen. Het was erg leuk! Op een gegeven moment kwam er een hele dreigende lucht onze kant op en dus zijn we snel naar Apiapaati gegaan. Michèlle en ik wilden graag gaan douchen en dus besloten we om in het onweer te gaan douchen. Bij de douches aangekomen schrok ik meteen. Er zat namelijk een gigantische kakkerlak in onze douche! AAHHH!! “Oké, hoe gaan we dit nu weer aanpakken?” Een iemand houdt met de zaklamp de kakkerlak in de gaten en de ander doucht snel. Daarna zijn we snel terug gegaan naar ons huisje en was het alweer tijd om te eten. ’s Avonds was het tijd om op kaaimannentocht te gaan. Aangezien de jongens aan hadden gegeven dat ze eens kaaiman wilden eten, ging het geweer mee. Na een hele tijd hadden we eindelijk een kaaiman gevonden. Onze gids schoot en raakte hem. Het beest leefde nog en zijn kaak hing nog maar half aan zijn lijf. Ik kon het echt niet aanzien. ‘Maak hem dan meteen dood’, zei ik. Helaas deden ze dit niet en moest ik maar de andere kant op kijken.
De volgende dag gingen we weer naar het dorpje om verder te gaan met het maken van het cassavebrood. De volgende stap was het stampen van de cassave en het daarna zeven. Dan was het klaar om gebakken te worden. Het werden een soort crêpes, alleen dan wat groter. Het smaakte zeer goed! Aangezien Desi Bouterse naar alle dorpjes in het binnenland een tv heeft gestuurd, konden we ook hier het WK volgen. Even hebben we gekeken naar Duitsland- Frankrijk en Brazilie- Colombia. Leuk om te zien hoe het zelfs hier in het binnenland leeft. ’s Middags was het dan zover.. Wij gingen raften! Zwemvest aan, helm op en gaan met die banaan! Wat een kick! Echt super vet!
Weer terug aangekomen bij ons eilandje was het dan echt zover.. nog steeds met me zelf in overleg ging ik aan tafel zitten. Daar kwam de klaargemaakte kaaiman. Toch heb ik het geprobeerd. Het smaakt naar kip. Na een stukje ben ik gestopt, omdat ik het niet aankon dat ik dat beest heb zien lijden. ’s Avonds waren we uitgenodigd om naar een soort begrafenis te komen van het opperhoofd van een dorpje. Als iemand sterft vieren de mensen drie maanden feest om die persoon te eren. Het was een apart feestje. Er waren niet veel mensen, er werd muziek gedraaid en vooral veel gedronken. Na zelf een paar dansjes gedaan te hebben, zijn we weer terug gegaan. De dag erna stond in het teken van de terugreis en op tijd komen voor het voetballen. En dus stonden we al vroeg op om richting Paramaribo te gaan. Daar aangekomen hebben we ons snel gedoucht en omgekleed en zijn we snel naar ’t Vat gegaan. Wat een wedstrijd en wat een feestje zeg! Daarna zijn we nog lang blijven hangen en om half 11 zijn we naar huis gegaan om ons klaar te maken om op stap te gaan. Om kwart voor 12 was iedereen bij ons in huis om mijn verjaardag in te luiden. Erg leuk! Daarna zijn we lekker op stap geweest. Dit was dan echt de laatste keer voor de meeste van ons.

Vandaag heb ik mijn koffer ingepakt en dus ben ik bijna klaar om naar Nederland te komen. Vanavond gaan we nog gezellig uiteten en morgen ga ik met het openbaar vervoer naar de Hermitage Mall en nemen de prinsesjes mij mee uit eten voor mijn verjaardag. ’s Avonds blijf ik bij hun slapen en de dag erna begint mijn terugreis.

Lieve mensen, ik hoop dat jullie genoten hebben van het lezen van mijn avonturen en hopelijk tot snel!
x